คำพื้นฐานกับนิทานพยัญชนะไทย ย.ยักษ์ (พยัญชนะตัวที่ ๓๔)

ยิ้มแย้ม

ยายแย้มอาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ ย่ายิ้มอาศัยอยู่ในกระท่อมหลังเล็ก หลังคามุงหญ้าคา ยายแย้มกับย่ายิ้มเป็นเพื่อนกัน

ย่ายิ้มไม่สบาย ยายแย้มจะไปเยี่ยมย่ายิ้ม ยายแย้มจะมาิ้มงขายาวและงใหญ่ ย่ายิ้มอาศัยอยู่ในกระท่อมหลังคามุงหญ้าคาจึงหยิบกางเกงขายาวและยาดมไปฝากย่ายิ้ม

ยายแย้มออกเดินทางแต่เช้าตรู่ ระหว่างทางก็เจอเด็กเกเรกำลังยืนแอบอยู่ข้างพุ่มไม้

ยายแย้มจึงถามเด็กเกเรว่ายืนทำอะไร เด็กเกเรบอกให้ยายแย้มอย่าเสียงดัง เพราะกำลังจะยิงนกกระยาง

ยายแย้มมองเห็นนกกระยางกำลังหากินอยู่ในบึง

ยายแย้มบอกเด็กเกเรว่านกกระยางมีลูกตัวเล็กๆ รอกินอาหารอยู่ที่บ้าน เมื่อได้อาหารก็จะเอาไปฝากลูกๆ

เด็กเกเรรู้สึกสงสารนกกระยางจึงหยุดยิง และกลับบ้านพร้อมกับยาดมที่ยายแย้มแบ่งให้เป็นรางวัล

ยายแย้มเดินทางไปถึงบ้านย่ายิ้มด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ย่ายิ้มออกมาต้อนรับยายแย้มหน้าบ้าน

ยายแย้มยิ้มให้ยายยิ้ม ยายยิ้มยิ้มให้ยายแย้มและยกมือไหว้”สวัสดี”กัน

ยายแย้มหยิบยาดมกับกางเกงขายาวให้ย่ายิ้ม ย่ายิ้มรับของและขอบคุณยายแย้ม

• คำพื้นฐานหมวด ย

อยู่ ยา หยิบ ยาย ย่า ยิง

• คำที่ใช้ในนิทานตัว ย

อยู่ ยา หยิบ ยาย ย่า ยิง แย้ม ยิ้ม เยี่ยม ยาว ยืน นกกระยาง หยุด ยิ้มแย้ม ยก

• ย ออกเสียง ยอ-ออ-ยอ = ยอ

พยัญชนะอื่นๆที่ออกเสียง ยอ ได้แก่

ญ.หญิง (พยัญชนะตัวที่ ๑๓)