นิทานเรขาคณิต

สามเหลี่ยมผจญภัย (ภาค 2 อยู่ไหน...วงกลม)

ท้องฟ้าค่ำคืนนี้ ดูสว่างกระจ่างตายิ่งนัก สี่เหลี่ยมชวนสามเหลี่ยมออกมานอนดูดาวด้วยกัน

ท้องฟ้าคืนนี้ ช่างสวยงามเหลือเกิน สี่เหลี่ยมพูดพร้อมกับแหงนหน้าขึ้นมองบนท้องฟ้า

อันที่ส่องแสงระยิบระยับคือดวงดาวใช่ไหม สามเหลี่ยมถามด้วยความสนใจ

ใช่จ๊ะ ดวงดาวจะส่องแสงและออกมาเที่ยวเล่นในเวลากลางคืนเท่านั้น สี่เหลี่ยมบอก


พระจันทร์ดวงหนึ่งล่องลอยออกมาจากกลีบเมฆ และส่องแสงขาวนวลไปทั่วท้องฟ้า โอ้โห แล้วนั่นอะไรเหรอ สวยจัง สามเหลี่ยมชี้ไปที่วงกลมดวงใหญ่ อ๋อ เราเรียกเขาว่าพระจันทร์ยังไงล่ะ ลองมองดูดีดี ตัวของพระจันทร์จะเป็นวงกลมสวยสง่าอยู่ท่ามกลางดวงดาวจ๊ะ สี่เหลี่ยมพูดพร้อมกับอ้าเหยียดแขนและทำมือวาดเป็นวงกลมให้สามเหลี่ยมดู


สามเหลี่ยมยิ้มให้กับพระจันทร์ที่อยู่บนท้องฟ้า พระจันทร์เป็นวงกลมสวยจัง วงกลม วงกลม วงกลม สามเหลี่ยมพลันนึกถึงเพื่อนวงกลมที่เคยเล่นด้วยกันอยู่บนยอดเขา ใช่แล้ว ฉันจะไต่ท้องฟ้าไปหาพระจันทร์เพื่อตามหาเพื่อนวงกลม แล้วสามเหลี่ยมก็วิ่งตามพระจันทร์ สี่เหลี่ยมได้แต่งุนงง แต่ก็วิ่งตามสามเหลี่ยมไปติดๆ

และไม่ว่าสามเหลี่ยมจะวิ่งเร็วแค่ไหน ปีนภูเขาหรือต้นไม้ที่สูงเสียดฟ้าก็ไม่สามารถจับพระจันทร์ได้ พระจันทร์ค่อยๆ เลือนหายลับตาไปเมื่อฟ้าสาง


สามเหลี่ยมเล่าเรื่องตามหาเพื่อนวงกลมให้สี่เหลี่ยมฟัง สี่เหลี่ยมจึงเข้าใจสามเหลี่ยมและพาสามเหลี่ยมออกเดินทางตามหาวงกลม

สามเหลี่ยมกับสี่เหลี่ยมเดินไปทุกหนแห่งที่คิดว่ามีวงกลมอยู่ที่นั่น จนกระทั่งทั้งสองเดินไปถึงทุ่งดอกทานตะวันสีเหลืองอร่ามตา

สามเหลี่ยม เธอคือวงกลมเพื่อนของฉันหรือเปล่าจ๊ะ

ดอกทานตะวัน ทำไมเธอถึงคิดว่าฉันคือวงกลมเพื่อนเธอล่ะ

สามเหลี่ยม ก็เพราะเธอมีดอกเป็นวงกลมนะสิจ๊ะ

ดอกทานตะวัน อ๋อใช่แล้ว ยเท่านั้นจ๊ะ"นก็มีแต่ผึ้ง นไม่เคยรู้จักเธอเลย เพื่อนของฉันก็มีแต่ผึ้ง ลี่ยมฉันมีดอกเป็นวงกลม แต่ฉันไม่เคยรู้จักเธอเลย เพื่อนของฉันก็มีแต่ผึ้งน้อย หนอนเขียว และผีเสื้อแสนสวยเท่านั้นจ๊ะ

สามเหลี่ยมกับสี่เหลี่ยมจึงลาดอกทานตะวันและเดินทางต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ ทั้งสองเดินทางผ่านตลาด เห็นลูกโป่งผูกติดรวมกันไว้หลายลูก สามเหลี่ยมถามลูกโป่งอย่างมีความหวัง เธอคือวงกลมเพื่อนของฉันหรือเปล่าจ๊ะ ลูกโป่งส่ายหน้า ตัวฉันเป็นวงกลม แต่ฉันไม่เคยรู้จักเธอเลย เพื่อนของฉันก็มีแต่เชือกสายรุ้ง สายลม และเด็กๆ เท่านั้นจ๊ะ

สามเหลี่ยมกับสี่เหลี่ยมเดินผ่านร้ายขายขนมเค้ก สี่เหลี่ยมจึงชวนสามเหลี่ยมแวะเข้าไปในร้าน ขนมเค้กกระโดดออกจากตู้มาหาสามเหลี่ยมกับสี่เหลี่ยมมาหาใครเหรอจ๊ะ เธอคือวงกลมเพื่อนของฉันหรือเปล่าจ๊ะ ขนมเค้กหัวเราะเสียงดังทันที ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฉันไม่ใช่วงกลมเพื่อนของเธอหรอก แล้วทำไมหน้าของเธอจึงเป็นวงกลมล่ะ สามเหลี่ยมถามด้วยเสียงที่เศร้าและผิดหวังเพราะเด็กๆ ชอบกัดกินขนมเค้กก้อนกลมๆ นะสิ ฉันไม่เคยรู้จักเธอเลย เพื่อนของฉันก็มีแต่แป้ง น้ำตาล และช็อกโกแล็ตเท่านั้นจ๊ะ

สามเหลี่ยมผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่า แต่สี่เหลี่ยมก็ปลอบใจสามเหลี่ยมและอยู่ข้างๆ ในยามที่สามเหลี่ยมอ่อนล้า เราลองไปที่ที่เธอเจอวงกลมดีไหม สี่เหลี่ยมพูดขึ้นขณะนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ บนยอดเขาโน้นนะเหรอ สามเหลี่ยมชี้ไปที่ยอดเขา ใช่ เราอาจจะเจอวงกลมที่นั่นก็ได้นะ สี่เหลี่ยมยังคงให้กำลังใจสามเหลี่ยม

แล้วทั้งสองก็ปีนไต่ภูเขาขึ้นไปด้วยกัน ใกล้จะค่ำแล้ว ทั้งสองไปถึงยอดเขา และนอนหมดแรงแหงนหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อหวังจะเจอวงกลมของพระจันทร์



ไม่นานพระจันทร์ก็โผล่พ้นขอบฟ้าและส่องแสงขาวนวลอร่ามตา สามเหลี่ยมตะโกนเรียกพระจันทร์ วงกลม ได้โปรดลงมาหาฉันเถอะ ฉันมารับเธอไปอยู่ด้วยกัน เป็นสมาชิกของครอบครัวสามเหลี่ยมยังไงล่ะ แต่พระจันทร์ก็ไม่สนใจเสียงร้องเรียกของสามเหลี่ยมและเต้นเริงระบำกับดวงดาวอย่างสนุกสนาน


สามเหลี่ยมร้องเรียกวงกลมจนเสียงแหบแห้งเขาร้องให้อย่างสิ้นหวัง

และแล้วเสียงหนึ่งก็ดังมาจากหลังก้อนหิน เธอมารับฉันจริงๆ เหรอ


สามเหลี่ยมกับสี่เหลี่ยมจึงหันไปมองตามเสียง เห็นวงกลมยืนยิ้มน้ำตาคลอด้วยความดีใจ ฉันนึกว่าเธอลืมฉันเสียแล้ว ฉันก็ตามหาเธอเหมือนกัน แต่ไม่เจอ จึงตัดสินใจกลับมายังที่ที่เราเคยเจอกันครั้งแรก สามเหลี่ยมโผเข้ากอดวงกลม วงกลมก็กอดสามเหลี่ยมไว้แน่น สี่เหลี่ยมยืนมองพร้อมกับยิ้มมีความสุขกับสามเหลี่ยมและวงกลม


3 ความคิดเห็น:

  1. สนุกและได้ความรู้
    ขอบคุณนิทานที่น่ารักมากค่ะ

    ตอบลบ
  2. เป็นนิทานที่ซึ้งมากค่ะ มีความสุขที่ได้อ่าน ขอบคุณคนเขียนนะคะ

    ตอบลบ
  3. อ่านแล้ว เห็นว่าดีเยี่ยมมากเลยครับครูน้อย

    ตอบลบ