คำพื้นฐานกับนิทานพยัญชนะไทย ซ.โซ่(พยัญชนะตัวที่ ๑๑)

ซอเซ็งแซ่




ยายแซวชอบสีซอ ซอของยายแซวเสียงดังเซ็งแซ่ไปทั่วทั้งซอย


วันหนึ่งยายแซวไปหาของป่า เห็นเสือซูบผอม หน้าซีดเซียว เดินโซเซ มีโซ่ผูกที่ข้อเท้า เสือขอร้องให้ยายแซวเอาโซ่ออกให้


ยายแซวรับปากจะเอาโซ่ออกให้เสือ แต่เสือต้องฟังยายแซวสีซอ ซอของยายแซวเสียงดังเซ็งแซ่ไปทั่วป่า


สัตว์ป่าน้อยใหญ่ซาบซึ้งเสียงซอของยายแซว จึงออกมาจากที่หลบซ่อนเพื่อฟังเสียงซอของยายแซว


เสือขอซอจากยายแซว แต่ยายแซวไม่ให้ ยายแซวเอาโซ่ออกให้เสือและออกเดินทางหาของป่า


ยายแซวได้ของป่ามากมายหลายชนิด จึงนำไปขายในตลาด ขณะนั่งรอคนมาซื้อ ยายแซวจึงสีซอ ซอของยายแซวเสียงดังเซ็งแซ่ไปทั่วตลาด


มีผู้คนจำนวนมากซาบซึ้งเสียงซอของยายแซว เดินมาดูยายแซวสีซอ


เด็กคนหนึ่งเดินซุ่มซ่ามไม่ทันระวัง เตะก้อนหินล้มลงทับซอของยายแซวหัก
เสียงซอเซ็งแซ่ของยายแซวเงียบลงทันที


พ่อของเด็กซุ่มซ่ามจึงให้ซึงยายแซวแทนซอที่หักไป



ยายแซวจึงดีดซึงเสียงดังเซ็งแซ่แทนซอ
  • คำพื้นฐานหมวด ซ
ซื้อ
  • คำที่ใช้ในนิทานตัว ซ
ซื้อ แซว ซอ เซ็งแซ่ ซอย ซูบผอม ซีดเซียว โซเซ โซ่ ซาบซึ้ง ซุ่มซ่าม ซึง
  • ซ ออกเสียง ซอ-ออ-ซอ = ซอ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น