คำพื้นฐานกับนิทานพยัญชนะไทย ถ.ถุง (พยัญชนะตัวที่ ๒๒)

เถ้าแก่ ตาถึก

เถ้าแก่นั่งขายถ้วยอยู่ริมถนน

ริมถนนมีฝุ่นเยอะ ลมพัดฝุ่นมาติดอยู่ในถ้วย

เถ้าแก่เอามือถูถ้วย ถูไปถูมา ถูมาถูไป

แม่ค้าขายถั่วเดินผ่านร้านเถ้าแก่

เถ้าแก่อยากกินถั่ว จึงซื้อถั่วสองถุง

เถ้าแก่เทถั่วจากถุงใส่ถ้วย และกินถั่ว

เถ้าแก่กินถั่วไม่หมด จึงเทถั่วจากถ้วยใส่ถุง

เย็นแล้วเถ้าแก่เก็บถ้วยใส่ถาดและกลับบ้าน

เถ้าแก่ถือถุงถั่วเดินกลับบ้านผ่านนาตาถึก

ตาถึกกำลังไถนา จึงถามเถ้าแก่เรื่องขายถ้วย

เถ้าแก่คุยกับตาถึก และแบ่งถั่วให้ตาถึก

ตาถึกจึงแบ่งถ่านให้เถ้าแก่หนึ่งถุง เถ้าแก่ขอบคุณตาถึกที่แบ่งถ่านให้

ทันใดนั้นฝนก็ตกหนัก เถ้าแก่และตาถึกวิ่งเข้าไปหลบฝนในถ้ำ

ตาถึกวิ่งเร็วจึงลื่นไถล เถ้าแก่จึงช่วยตาถึก

เถ้าแก่และตาถึกวิ่งเข้าไปในถ้ำ ในถ้ำมีเถาวัลย์และโถห้าใบ

เถ้าแก่และตาถึกหยิบโถขึ้นมาดู

โถใบที่หนึ่งมีถ้วยลายทอง

โถใบที่สองมีถั่วต้นงาม

โถใบที่สามมีถาดหลากสี

โถใบที่สี่มีถุงใส่ผ้า

โถใบที่ห้ามีถ่านหลายก้อน

เถ้าแก่และตาถึกจึงนำ ถ้วย ถั่ว ถาด ถุงและถ่านไปบริจาคให้คนยากจนในหมู่บ้านเถิดเทิง

• คำพื้นฐานหมวด ถ

ถ้วย ถู ถนน ถั่ว ถุง

• คำที่ใช้ในนิทานตัว ถ

ถ้วย ถู ถนน ถั่ว ถุง เถ้าแก่ ถาด ถึก ไถ ถ่าน ไถล เถาวัลย์ โถ เถิด

• ถ ออกเสียง ถอ-ออ-ถอ = ถอ