คำพื้นฐานกับนิทานพยัญชนะไทย ล.ลิง (พยัญชนะตัวที่ ๓๖)

ลุงลายกับลุงมิ่ง

ลุงลายเป็นคนเลี้ยงลิง ลุงมิ่งเป็นคนเลี้ยงลูก

ลุงลายพาลิงไปเก็บลำไย ลิงปีนต้นลำไย

ลุงมิ่งพาลูกไปเล่นหลังสวนลำไย ลูกลุงมิ่งวิ่งเล่นใต้ต้นลำไย

ลิงเก็บลำไยช่วยลุงลาย ลำไยเต็มกะละมัง ลุงลายบอกลิงเลิกเก็บลำไย

ลุงลายลองยกกะละมัง กะละมังหนักเกินไป ลุงลายยกไม่ขึ้น

ลุงลายลองลากกะละมัง กะละมังหนักเกินไป ลุงลายลากไม่ไหว

ลุงมิ่งพาลูกเดินกลับบ้าน ผ่านสวนลำไยลุงลาย

เห็นลุงลายลากกะละมัง ลุงมิ่งจึงไปช่วยลุงลาย

ลุงลายกับลุงมิ่งช่วยกันลากกะละมังลำไยกลับบ้าน ลิงกับลูกลุงมิ่งเดินตามหลังมาติดๆ

ลุงลายกับลุงมิ่งลากกะละมังผ่านสวนลางสาดยายเลียง เห็นยายเลียงนั่งกินละมุดบนหลังลา

ลูกลุงมิ่งบอกให้ยายเลียงล้างละมุดก่อนกิน จะได้ไม่มีสารพิษ

ยายเลียงลงจากหลังลาและล้างละมุด

ยายเลียงให้ลุงลายกับลุงมิ่งยืมลาลากกะละมังลำไย

ลุงลายกับลุงมิ่งเอากะละมังวางบนหลังลา และจูงลากลับบ้าน

ลุงลายกับลุงมิ่งดีใจไม่ต้องลากกะละมัง จึงเดินนำหน้าลา ลิงกับลูกลุงมิ่งก็เดินตามหลังลา

• คำพื้นฐานหมวด ล

เล่น ล้าง ลำไย เลี้ยง ลูก ละมุด ลุง ลิง ไล่ ลางสาด หลัง

• คำที่ใช้ในนิทานตัว ล

เล่น ล้าง ลำไย เลี้ยง ลูก ละมุด ลุง ลิง ลางสาด หลัง ลาย กะละมัง เลิก ลอง ลาก เลียง ลง ลา

• ล ออกเสียง ลอ-ออ-ลอ = ลอ

พยัญชนะอื่นๆที่ออกเสียง ลอ ได้แก่

ฬ. จุฬา (พยัญชนะตัวที่ ๔๒) คำที่ใช้ในภาษาไทย : จุฬา กีฬา เขฬะ นาฬิกา

คำพื้นฐานกับนิทานพยัญชนะไทย ย.ยักษ์ (พยัญชนะตัวที่ ๓๔)

ยิ้มแย้ม

ยายแย้มอาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ ย่ายิ้มอาศัยอยู่ในกระท่อมหลังเล็ก หลังคามุงหญ้าคา ยายแย้มกับย่ายิ้มเป็นเพื่อนกัน

ย่ายิ้มไม่สบาย ยายแย้มจะไปเยี่ยมย่ายิ้ม ยายแย้มจะมาิ้มงขายาวและงใหญ่ ย่ายิ้มอาศัยอยู่ในกระท่อมหลังคามุงหญ้าคาจึงหยิบกางเกงขายาวและยาดมไปฝากย่ายิ้ม

ยายแย้มออกเดินทางแต่เช้าตรู่ ระหว่างทางก็เจอเด็กเกเรกำลังยืนแอบอยู่ข้างพุ่มไม้

ยายแย้มจึงถามเด็กเกเรว่ายืนทำอะไร เด็กเกเรบอกให้ยายแย้มอย่าเสียงดัง เพราะกำลังจะยิงนกกระยาง

ยายแย้มมองเห็นนกกระยางกำลังหากินอยู่ในบึง

ยายแย้มบอกเด็กเกเรว่านกกระยางมีลูกตัวเล็กๆ รอกินอาหารอยู่ที่บ้าน เมื่อได้อาหารก็จะเอาไปฝากลูกๆ

เด็กเกเรรู้สึกสงสารนกกระยางจึงหยุดยิง และกลับบ้านพร้อมกับยาดมที่ยายแย้มแบ่งให้เป็นรางวัล

ยายแย้มเดินทางไปถึงบ้านย่ายิ้มด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ย่ายิ้มออกมาต้อนรับยายแย้มหน้าบ้าน

ยายแย้มยิ้มให้ยายยิ้ม ยายยิ้มยิ้มให้ยายแย้มและยกมือไหว้”สวัสดี”กัน

ยายแย้มหยิบยาดมกับกางเกงขายาวให้ย่ายิ้ม ย่ายิ้มรับของและขอบคุณยายแย้ม

• คำพื้นฐานหมวด ย

อยู่ ยา หยิบ ยาย ย่า ยิง

• คำที่ใช้ในนิทานตัว ย

อยู่ ยา หยิบ ยาย ย่า ยิง แย้ม ยิ้ม เยี่ยม ยาว ยืน นกกระยาง หยุด ยิ้มแย้ม ยก

• ย ออกเสียง ยอ-ออ-ยอ = ยอ

พยัญชนะอื่นๆที่ออกเสียง ยอ ได้แก่

ญ.หญิง (พยัญชนะตัวที่ ๑๓)

คำพื้นฐานกับนิทานพยัญชนะไทย ม.ม้า (พยัญชนะตัวที่ ๓๓)

หมีมีน้ำใจ


แม่หมีจัดเตรียมตะกร้าผลไม้ให้ลูกหมีเอาไปฝากคุณหมอ
ในตะกร้ามีมะม่วง มะพร้าว มะละกอ มะยมและมะขาม


ลูกหมีเก็บดอกมะลิมาทัดหู ใส่หมวกกันแดดแสนสวยและหยิบตะกร้าที่แม่หมีเตรียมให้ เดินไปบ้านหมอ


ลูกหมีร้องเพลงเดินไปอย่างมีความสุข ตาก็มองที่ตะกร้า “มะม่วง มะพร้าว มะละกอ มะยมและมะขาม” ครบพอดี ของที่แม่หมีเตรียมให้


ขณะลูกหมีเดินทางก็เหลือบมองไปที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ เห็นแม่หมูนอนป่วยอยู่ ลูกหมีสงสารแม่หมู จึงแบ่งมะม่วงให้แม่หมูกิน แม่หมูขอบใจลูกหมี ลูกหมีเดินทางต่อไป


ลูกหมาตัวหนึ่งผอมโซเดินสวนทางกับลูกหมี ลูกหมีสงสารลูกหมาจึงแบ่งมะพร้าวให้ลูกหมากิน ลูกหมาขอบคุณลูกหมี ลูกหมีเดินทางต่อไป


ลูกหมีเดินผ่านตลาด เห็นแม่ค้ากำลังเอามีดวิ่งไล่แมวด้วยความโกรธ ลูกหมีถามแม่ค้าว่าเกิดอะไรขึ้น แม่ค้าบอกว่าเจ้าแมวแอบขโมยกินมะละกอของแม่ค้า ลูกหมีจึงหยิบมะละกอในตะกร้าให้แม่ค้าแทนมะละกอที่แมวขโมยกิน ลูกหมีเดินทางต่อไป


ที่เชิงเขาใกล้ถึงบ้านคุณหมอ หมาป่ากับม้ากำลังทะเลาะกันอย่างรุนแรง


ลูกหมีถามว่าเกิดอะไรขึ้น หมาป่าบอกว่าม้าแอบมาเก็บมะยมไปหมดต้น ไม่เหลือไว้ให้หมาป่าเลย


ลูกหมีบอกว่าเราควรรู้จักแบ่งปันผู้อื่นเสมอ ลูกหมีจึงแบ่งมะยมให้หมาป่าและม้า ม้าจึงแบ่งมะยมให้หมาป่า


หมาป่ากับม้าได้มะยมคนละถุง


ลูกหมีเดินไปถึงบ้านคุณหมอ เห็นคุณหมอกำลังซักหมอนกับมุ้ง


คุณหมอตากหมอนกับมุ้ง ลูกหมีช่วยคุณหมอตากหมอนกับมุ้งด้วย


ลูกหมีเล่าเรื่องวันนี้ให้คุณหมอฟัง คุณหมอไม่โกรธลูกหมี แต่ชมว่าลูกหมีเป็นเด็กดี รู้จักแบ่งปัน


คุณหมอจึงแกงมะเขือใส่หม้อ กินเป็นอาหารเย็นกับลูกหมี ลูกหมีชอบกินแกงมะเขือ จึงกินแกงมะเขือจนหมดหม้อ

• คำพื้นฐานหมวด ม

หมอ แม่ มัน(ส) มี ไม่ มา แม่ค้า มุ้ง มือ มะม่วง หมู มะเขือ หม้อ หมอน หมา มะพร้าว มะละกอ หมี มะยม หมวก มีด แมว มะขาม หมาป่า มะลิ มัด ม้า

• คำที่ใช้ในนิทานตัว ม

หมอ แม่ มี ไม่ มา แม่ค้า มุ้ง มะม่วง หมู มะเขือ หม้อ หมอน มอง ต้นไม้ ผลไม้ หมด มะพร้าว มะละกอ หมี มะยม หมวก มีด แมว มะขาม หมาป่า มะลิ ม้า

• ม ออกเสียง มอ-ออ-มอ = มอ

คำพื้นฐานกับนิทานพยัญชนะไทย ฟ.ฟัน (พยัญชนะตัวที่ ๓๑)

ฟ้ากับฟาง

ฟ้ามีสุนัขชื่อฟาง ฟางหูยาวฟ้าหูสั้น ฟ้ากับฟางใช้หูฟังเสียงต่างๆ

ฟ้าชอบใส่ตุ้มหูสวยๆ ฟางมีขนยาวฟูอยู่ที่หูจึงไม่ชอบใส่ตุ้มหู แต่ฟ้ากับฟางก็ใช้หูฟังเสียงที่ได้ยิน

ยายฟองใจดีเก็บฟักทองมาฝากฟ้ากับฟาง และร้องเรียกอยู่รั้วประตูหน้าบ้าน

ฟางฟังเสียงเรียกรู้ว่าเป็นยายฟอง จึงเห่าเรียกฟ้าให้ออกมาหน้าบ้าน

ฟ้ากับฟางออกมาหายายฟอง ยายฟองเอาฟักทองให้ฟ้ากับฟาง

ฟ้ากับฟางขอบคุณยายฟอง ฟ้าทำแกงบวดฟักทองและแบ่งให้ฟางกิน แต่ฟางไม่ชอบกิน

ฟ้าเอาแกงบวดฟักทองไปให้ยายฟอง ยายฟองขอบคุณฟ้า

ฟางใช้ฟันกัดฟองน้ำเล่นรอฟ้าอยู่ที่บ้าน

ฟ้ากลับมาบ้านร้องเรียกหาฟาง ฟางปล่อยฟองน้ำออกจากปากวิ่งไปหาฟ้า

ฟ้ากินแกงบวดฟักทอง ฟางนอนที่โซฟามองดูฟ้า

ก่อนนอนฟ้าแปรงฟัน ฟันของฟ้าจึงสะอาดและแข็งแรง

ฟ้าปิดไฟทุกหลอด ลดพลังงานไฟฟ้าและประหยัดค่าไฟ

• คำพื้นฐานหมวด ฟ

ฟัน(น) ฟัง

• คำที่ใช้ในนิทานตัว ฟ

ฟัน(น) ฟัง ฟ้า ฟาง ฟู ฟอง ฟักทอง ฟองน้ำ โซฟา ไฟ ไฟฟ้า

• ฟ ออกเสียง ฟอ-ออ-ฟอ = ฟอ

คำพื้นฐานกับนิทานพยัญชนะไทย ร.เรือ (พยัญชนะตัวที่ ๓๕)

ร.โรงเรียนน่าอยู่


หนูรุ้งตื่นแต่เช้า เพราะวันนี้เป็นวันแรกที่หนูรุ้งจะได้ไปโรงเรียน


คุณแม่ตื่นแต่เช้าเหมือนหนูรุ้ง หยิบร่ม และเรือของเล่นใส่กระเป๋านักเรียนให้หนูรุ้ง


หนูรุ้งสะพายกระเป๋าเดินขึ้นรถยนต์ คนแม่ขับรถยนต์ไปส่งหนูรุ้งที่โรงเรียน


หนูรุ้งตื่นเต้นเมื่อเห็นสิ่งต่างๆ ตามริมทาง มีทั้งตึกสวย ป่ารกร้าง รั้วกำแพงสูง


มีรถพยาบาลวิ่งแซงรถยนต์ของแม่กับหนูรุ้งเข้าไปในโรงพยาบาล เห็นคุณหมอรีบรับคนไข้เข้าไปรักษาตัว


หนูรุ้งรู้จักคุณหมอเพราะคุณหมอใจดีเคยรักษาหนูรุ้งตอนที่ไม่สบาย หนูรุ้งฝันอยากเป็นคุณหมอบ้างจัง
หนูรุ้งจึงต้องไปโรงเรียนทุกวัน จะได้เป็นคนดีและเก่ง มีแต่คนรัก


หนูรุ้งมองเห็นรถไฟวิ่งบนราง มีชายแก่ใส่เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งเดินเก็บขยะตามรางรถไฟ


หนูรุ้งสงสารชายแก่ใส่เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งจึงร้องให้ และแบ่งโอวัลตินร้อนให้ชายแก่หนึ่งถุง


หนูรุ้งมองเห็นธงชาติปลิวไสว จึงรู้ว่าถึงโรงเรียนแล้ว


หนูรุ้งบอกแม่ว่าจะตั้งใจเรียน และบอกรักแม่ก่อนเข้าห้องเรียน


ที่โรงเรียนมีคุณครูใจดี หนูรุ้งรักโรงเรียนและเพื่อนๆ จึงอยากไปโรงเรียนทุกวัน

• คำพื้นฐานหมวด ร

รู้ รถ ร้อน โรงเรียน รู้จัก รัก เรือ รูป รถไฟ โรงพยาบาล เรา รถยนต์ ร้องให้ ร่ม

• คำที่ใช้ในนิทานตัว ร

รู้ รถ ร้อน โรงเรียน รู้จัก รัก เรือ รถไฟ โรงพยาบาล รถยนต์ ร้องให้ ร่ม รุ้ง แรก ริม รกร้าง รั้ว รีบ รับ รักษา ราง รุ่งริ่ง เรียน นักเรียน

• ร ออกเสียง รอ-ออ-รอ = รอ

คำพื้นฐานกับนิทานพยัญชนะไทย พ.พาน (พยัญชนะตัวที่ ๓๐)

พ่อพายเรือ


พ่อชอบพายเรือเล่นพร้อมกับร้องเพลงขณะพายเรือ

“เอ่อ เออ เอิง เอย ฮ้า ไฮ้ เชี้ยบ เชี้ยบ พี่ลงเรือ ลำยาว หมายสาว กลางน้ำ สองมือพี่ นี้กำ(ฮ้า..) ด้ามพาย (ไฮ้)อยากชวน นวลเนื้อ มาพายเรือ ลำนี้ ลองมาใช้ พายพี่ (ฮ้า..) สักทีไหม(ไฮ้) น้องจับ พี่จับ บังคับ ใบพายพาย ถึงแล้วก็ สบาย ใจเอย”

วันหนึ่งพ่อชวนผมกับพี่ชายไปเยี่ยมเพื่อนพ่อที่เป็นพระ

พ่อเป็นคนพายเรือผมกับพี่ชายนั่งมองดูพ่อพายเรือ


ตามริมคลองน้ำมีฝูงแพะมากินน้ำ ฝูงแพะมองดูพ่อพายเรือ


พังพอนหลายตัวแอบอยู่บนต้นไม้ มองดูพ่อพายเรือ


พ่อพายเรือและร้องเพลง พาผมกับพี่ชายพายเรือไปเรื่อยๆ จนถึงบ้านเพื่อนพ่อ


บ้านเพื่อนพ่อเป็นวัด เพราะเพื่อนพ่อเป็นพระจึงต้องอยู่ในวัด


พ่อวางไม้พายไว้ในเรือ พวกเราเดินเข้าไปในวัดเพื่อไปหาพระ


ในวัดปลูกต้นพริกไว้รอบๆ โบสถ์ ในโบสถ์มีพระพุทธรูป


พวกเราเดินสวนทางกับพ่อครัวจึงถามหาพระ


พ่อครัวบอกว่าพระไม่อยู่ไปซื้อของกับพ่อค้าที่ตลาด


พ่อ ผมและพี่ชายจึงไม่เจอพระและพายเรือกลับบ้าน

• คำพื้นฐานหมวด พ

พ่อ พี่ พา พระราชินี พริก พระ พาย(ก) เพื่อน พระเจ้าอยู่หัว

• คำที่ใช้ในนิทานตัว พ

พ่อ พี่ พา พริก พระ พาย(ก) เพื่อน พร้อม เพลง พี่ชาย แพะ พังพอน เพราะ พระพุทธรูป พ่อครัว พ่อค้า

• พ ออกเสียง พอ-ออ-พอ = พอ

พยัญชนะอื่นๆที่ออกเสียง พอ ได้แก่

ภ.สำเภา (พยัญชนะตัวที่ ๓๒) คำที่ใช้ในภาษาไทย : สำเภา ภพ ภัย ภาพ ภาย ภูติ ภูมิ ภมร สมภาร ภูเขา ภาษา ภิกษุ ภักดี ภาชนะ ภาวนาโภชนา สมภาร ภริยา

คำพื้นฐานกับนิทานพยัญชนะไทย ฝ.ฝา (พยัญชนะตัวที่ ๒๙)

ฝันกับฝาง

ฝันกับฝางเป็นพี่น้องกัน พี่ชื่อฝันมีไฝอยู่ที่แก้ม น้องชื่อฝางมีไฝที่จมูก

ทุกวันฝันกับฝางนั่งเฝ้ามองดูลูกฝรั่งบนต้น

ฝูงผึ้งก็บินมาดอมดมดื่มน้ำหวานจากดอกฝรั่ง

ฝรั่งหล่นจากต้น ฝูงผึ้งตกใจรีบบินกลับรัง ฝันกับฝางจึงเก็บฝรั่งใส่ถุง

วันนี้ฝนตกหนัก ฝันกับฝางไม่ได้ออกไปเฝ้าดูลูกฝรั่ง และนั่งอยู่ข้างฝาบ้านเฝ้ามองดูฝน

ฝันเปิดฝาโอ่งเพื่อรองน้ำฝน

ฝางมองดูน้ำกระเด็นเป็นฝอย

เม็ดฝนกระเด็นมาโดนฝาโอ่ง ฝุ่นที่เกาะอยู่ฝาโอ่งหลุดออกไป

ฝันเห็นฝนเริ่มตกปรอยๆ จึงวิ่งออกไปเล่นน้ำฝน ฝางเรียกฝันให้เข้าบ้าน

ผมฝันเปียกฝน ฝางหยิบผ้าฝ้ายที่เป็นผ้าเช็ดตัว เช็ดผมให้ฝัน

ใยผ้าฝ้ายติดที่ผมของฝัน ฝางหัวเราะฝัน ฝันจึงหัวเราะตามฝาง

• คำพื้นฐานหมวด ฝ

ฝน ฝรั่ง(ผลไม้)

• คำที่ใช้ในนิทานตัว ฝ

ฝน ฝรั่ง(ผลไม้) ฝัน ไฝ เฝ้า ฝาบ้าน ฝาโอ่ง ฝอย ฝุ่น ฝ้าย ฝาง ฝูง

• ฝ ออกเสียง ฝอ-ออ-ฝอ = ฝอ

คำพื้นฐานกับนิทานพยัญชนะไทย ผ.ผึ้ง (พยัญชนะตัวที่ ๒๘)

ผู้หญิง ผู้ชาย




ผึ้งเป็นเด็กผู้หญิง ผู้หญิงผมยาวจึงมัดผมถักเปียทุกวัน


ผาดเป็นเด็กผู้ชาย ผู้ชายผมสั้นจึงไม่ต้องมัดผม


ผึ้งกับผาดไปโรงเรียน คุณครูบอกว่า “ผู้หญิงนั่งหน้า ผู้ชายนั่งหลัง”


แต่ทั้งผู้หญิงและผู้ชายก็เป็นเพื่อนกันและเล่นด้วยกันได้


ผึ้งกับผาดก็ชอบเล่นด้วยกัน ผาดชอบตัดกระบอกไม้ไผ่มาแบ่งผึ้งเล่นตักตวงทราย


ผู้หญิงและผู้ชายช่วยกันทำงาน รดน้ำผักที่โรงเรียน ทั้งผักชี ผักกาด ผักบุ้ง


ผึ้งชอบรดน้ำผักให้ผาด ผักของผาดและผึ้งเติบโตทุกวัน


ตอนกลางวันคุณครูจะให้เด็กๆนอน วันไหนอากาศหนาวทั้งผู้หญิงและผู้ชายก็จะนำผ้าห่มมาห่มตัว


ผึ้งจะแบ่งผ้าให้ผาดห่มด้วยเสมอ


ทั้งผู้หญิงและผู้ชายจึงรักกัน ผึ้งและผาดก็รักกัน และเป็นเพื่อนกัน

• คำพื้นฐานหมวด ผ

ผักกาด ผู้หญิง ผม(ส) ผัก ผู้ชาย ผ้า ผักบุ้ง ผม(น) ผ้าห่ม ผักชี

• คำที่ใช้ในนิทานตัว ผ

ผักกาด ผู้หญิง ผัก ผู้ชาย ผ้า ผักบุ้ง ผม(น) ผ้าห่ม ผักชี ผึ้ง ผาด ไผ่

• ผ ออกเสียง ผอ-ออ-ผอ = ผอ

คำพื้นฐานกับนิทานพยัญชนะไทย ป.ปลา (พยัญชนะตัวที่ ๒๗)

ปู่ป้ากับปลาปู

ปู่กับป้ามีบ้านอยู่ชายป่า

ปู่ชอบกินปลา ป้าชอบกินปู

ที่บ้านปู่กับป้าเลี้ยงเป็ดไว้หลายตัว เป็ดชอบกินปลากินปู

ป้าเปิดประตูเล้าเป็ด พาเป็ดไปหากินปลากินปูในคลอง

เป็ดวิ่งลงคลองหากินปลากินปู เป็ดไม่มีมือ จึงใช้ปากจับปลาจับปู

เป็ดหากินเพลิดเพลินจนหลงเข้าไปในป่าลึก

ป้าตามหาเป็ด เจอคนปลูกผักกำลังนั่งกินปลาทู

คนปลูกผักจึงช่วยป้าตามหาเป็ด

ป้ากับคนปลูกผักเจอเป็ดกำลังกินปลากินปูอยู่ในป่าลึก

ป้าขอบคุณคนปลูกผักที่ช่วยตามหาเป็ด จึงให้แปรงสีฟันเป็นรางวัลแก่คนปลูกผัก

• คำพื้นฐานหมวด ป

ไป เป็ด ปลูก ปาก ป้า ป่า ปลา ปู่ แปรง(น) ปลาทู ประตู เปิด ปู(น)

• คำที่ใช้ในนิทานตัว ป

ไป เป็ด ปลูก ปาก ป้า ป่า ปลา ปู่ แปรง(น) ปลาทู ประตู เปิด ปู(น)

• ป ออกเสียง ปอ-ออ-ปอ = ปอ